اما بعضی‌ها معتقدند عکاسان تنها ثبت‌کننده و ناظر هستند و وارد عمق جریان خبر نمی‌شوند.
بعضی دیگر به عکاسان را به دستکاری در عکس‌هایی که احساس سوژه را نشان می‌دهد متهم می‌کنند و معتقدند عکاسان در واقعیت حسی انسان‌ها دخالت می‌کنند. در واقع بحث‌های پیرامون عکس برگزیده پولیتز در سال ۱۹۹۴ گواه این مطلب است.
کیوین کارتر جزو گروه عکاسان بدون مرز آفریقای جنوبی بود. مجله Johannesburg این عکاسان جوان و واقع‌گرا را به خاطر کارهای پرمخاطره‌شان ملقب به "گروه بنگ بنگ" کرد.
آنها در ازای زندانی شدن و حتی از دست دادن جانشان تلاش کردند چشم جهانیان را به مشکلات رنج‌آور و خوفناک انسانی در آفریقا باز کنند. مشکلاتی چون، فقر، قحطی، جنگ‌های نژادپرستانه، خشونت‌های مرگ‌آور قومی و قضاوت‌های متعصبانه سیاسی و مذهبی.
کارتر در حال عکاسی در سودان
کارتر گروه زیادی از قحطی زدگان را در ایستگاه‌های غذارسانی در روستای آود سودان عکس‌برداری کرد. غرق در اندیشه این ناعدالتی کمی از ایستگاه فاصله گرفت و صدای زمزمه‌ای خفیف توجه ی او را به خود جلب کرد.
به دنبال صدا رفت و کودک نحیف و گرسنه‌ای را دید که کشان کشان در تلاش برای رسیدن به ایستگاه غذا ست. کارتر تصمیم گرفت از کودک عکس بگیرد که ناگهان متوجه کرکسی در پشت سر کودک شد.
کرکس در کمین کودک نشسته بود و گاهی به سمت او خیز بر می داشت. کارتر کمی به انتظار نشست تا با بال گشودن پرنده تصاویر دراماتیک تری را به ثبت برساند اما بعد از چند لحظه کرکس را از اطراف کودک پراند.
او به درخت‌ای تکیه داد و گریست و کودک را که با ناتوانی خود را به ایستگاه غذا نزدیک می‌کرد، نگاه کرد. او نفهمید آیا کودک زنده ماند یا نه.
عکس معروف کارتر از کودک قحطی‌زده در سودان
تصویر تأثیرگذار کارتر بالافاصله تبدیل به سمبلی از عجز و درماندگی در آفریقا شد و جایزه پولیتزر سال ۱۹۹۴ را از آن خود کرد.
گروهی عکس او را تصویری قوی از نمایش شرایط واقعی دنیا و قحطی‌زدگی در سودان دانستند و به تحسین عکس پرداختن و بعضی از چاپ و اهدای جایزه پولیتزر انتقاد کردند.
اما کارتر مورد انتقادهای شدید قرار گرفت که چرا به کودک هیچ کمکی نکرده و او را به حال خود رها گذاشته‌است. کارتر یک سال پس از گرفت این عکس دچار افسرگی شدید شد و خودکشی کرد.
مترجم: نفیسه مطلق
منبع: http://ethics.tamucc.edu
